Ο Ερμής αναμοχλεύει τις ανάκατες αναμνήσεις του, τις σκόρπιες σκέψεις του στα μονοπάτια του μυαλού του και τις μοιράζεται μαζί μας. Αναμνήσεις μιας άλλης, αθώας εποχής, αναμνήσεις που κάποτε πονούσαν, αναμνήσεις που κατέκτησαν μια θέση με το σπαθί τους στο χρονοντούλαπο της καρδιάς του.
Ο μύθος για τις μετέωρες πέτρες στο βουνό στον προφήτη Ηλία πάνω από την τεράστια σπηλιά, ο φίλος Οθωμανός Ακίλ, το έθιμο που θέλει την κοπέλα να ντύνεται με φύλλα, το τραγούδι της βροχής, η φωτιά στο χωριό από τους Γερμανούς και το μοιρολόι της Μεγάλης Παρασκευής, γλιστρούν από το μυαλό του και προσγειώνονται στο χαρτί, γίνονται λέξεις και περνούν στην ιστορία.